A Hawk and A Hacksaw

A Hawk and A Hacksaw został założony w Saumur we Francji w 2002 roku przez Jeremy’ego Barnesa, perkusistę Neutral Milk Hotel, który, całkowicie wypalony grą na perkusji, chwycił za akordeon i wpadł w obsesję na punkcie muzyki ludowej z Rumunii, Węgier, byłej Jugosławii i Turcji. Nazwa zespołu nawiązuje do Don Kichota i ma przypominać, że choć wybrana ścieżka jest wyprawą głupca, to po drodze zawsze można znaleźć piękno i niespodziewane odkrycia.

W 2004 roku Barnes przeprowadził się do Nowego Meksyku, gdzie poznał swoją życiową i muzyczną partnerkę, skrzypaczkę Heather Trost. Ich pierwsza rozmowa dotyczyła Beli Bartoka. Para intensywnie koncertowała w Stanach Zjednoczonych i Europie, a w późniejszych latach także w Brazylii, Turcji, Australii i Japonii. Wydali sporą ilość nagrań w czasach, gdy płyty CD były sprzedawane na koncertach i można było przewozić ich dużą ilość w bagażu podręcznym. W 2005 roku pomogli rodakowi z Nowego Meksyku, Zachowi Condonowi, zdobyć kontrakt płytowy i zagrali na jego debiutanckim albumie. Swój projekt nazwał Beirut. W tym samym roku Barnes udał się do północno-wschodniej Rumunii, do romskiej wioski Zece Prajini, gdzie nagrywał z orkiestrą dętą Fanfare Ciocarlia. W 2006 roku Barnes i Trost przenieśli się na Węgry, gdzie współpracowali z czterema węgierskimi muzykami folkowymi: Ferencem Kovacsem, Bélą Ágostonem, Zsoltem Kürtösi i Ungerem Balázsem. Pod koniec 2008 roku przenieśli się z powrotem do Nowego Meksyku i kontynuowali trasy koncertowe, współpracując z wieloma muzykami z różnych części Europy i Stanów Zjednoczonych. W 2010 roku udało im się w końcu zagrać w Bukareszcie. W 2011 i ’12 odbyli tournée po kinach z nową ścieżką dźwiękową do klasycznego filmu Siergieja Paradżanowa „Cienie zapomnianych przodków”. Mniej więcej w tym czasie Barnes i Trost zaczęli wydawać własne płyty i wydawnictwa z całego świata w swojej wytwórni Living Music Duplication. Współpracowali między innymi z turecko-romskim klarnecistą Cüneyt Sepetçi, Sayat Nova Project, byłym akordeonistą Taraf De Haidouks Marinem Sandu, Thorem Harrisem i perkusistą Calexico Johnem Convertino. W 2015 roku współpracowali z BBC Concert Orchestra i berlińskim zespołem klasycznym Stargaze nad większymi orkiestracjami ich muzyki, a także byli kuratorami festiwalu Transmissions w Rawennie we Włoszech.

W ciągu ostatnich kilku lat para zrobiła sobie przerwę od koncertowania, ale nadal wydaje muzykę. Heather Trost wydała trzy solowe płyty, które spotkały się z uznaniem krytyków. Ostatnio napisali muzykę między innymi dla reżysera filmowego Petera Stricklanda. Trost rozwinęła dobrze prosperujące studio pianistyczne i skrzypcowe w Albuquerque, podczas gdy Barnes pracował z młodzieżą przebywającą w więzieniach i uchodźcami, a następnie zaczął uczyć gry na perkusji i inżynierii nagrań. A Hawk and A Hawksaw są bardzo podekscytowani powrotem na trasę tej jesieni.

EN:

A Hawk and A Hacksaw was founded in Saumur, France in 2002 by Jeremy Barnes, the drummer of Neutral Milk Hotel, who, completely burnt out by playing the drums, picked up the accordion and became obsessed with folk music from Romania, Hungary, the former Yugoslavia, and Turkey. The band’s name is a reference to Don Quixote, intended as a reminder that while the path chosen is a fool’s quest, there is always the possibility of beauty and discovery along the way.

In 2004 Barnes moved home to New Mexico, and met his partner in life and music, violinist Heather Trost. Their first conversation was about Bela Bartok. The pair toured extensively in the U.S. and Europe, and eventually further afield, to Brazil, Turkey, Australia, Japan. They released a good amount of recordings in an era when CDs were sold at shows and one could carry a large amount of them in carry on luggage. In 2005, they helped a fellow native New Mexican, Zach Condon get a record deal, and played on his debut album. He named his project Beirut. That same year, Barnes travelled to the far Northeast of Romania, to the Roma village of Zece Prajini, where he recorded with the brass band Fanfare Ciocarlia. Barnes and Trost moved to Hungary in 2006 and worked extensively with four Hungarian folk musicians, Ferenc Kovacs, Béla Ágoston, Zsolt Kürtösi, Unger Balázs. They moved back to New Mexico in late 2008 and continued touring, working with a variety of musicians from different parts of Europe and the U.S. They were finally able to play in Bucharest in 2010. In 2011 and ’12, they toured cinemas with a new soundtrack to Sergei Parajanov’s classic film “Shadows of Forgotten Ancestors.” Barnes and Trost began releasing their own records and releases from around the world on their label Living Music Duplication around this time. They worked with Turkish Roma clarinetist Cüneyt Sepetçi, the Sayat Nova Project, former Taraf De Haidouks accordionist Marin Sandu, Thor Harris, and Calexico drummer John Convertino, among others. In 2015, they worked with the BBC Concert Orchestra and the Berlin based classical ensemble Stargaze on larger orchestrations of their music, and curated the Transmissions festival in Ravenna, Italy.

In the past few years, the pair have taken a break from touring, but still release music. Heather Trost has released three solo records to critical acclaim. They have recently written music for film director Peter Strickland among others. Trost has developed a thriving piano and violin studio in Albuquerque, while Barnes worked with incarcerated and refugee youth and then began teaching drums and engineering records for other musicians. They are very excited to be back on the road this coming Autumn.

***

Kiedy jego ojciec kupił mu pierwszą gitarę w wieku 16 lat, Daniel zaczął pisać własne piosenki. W 2018 roku wydał swój pierwszy album „Delirium”. Jego piosenki były wykorzystywane na Instagramie przez Millie Bobby Brown, a on sam wspierał takich artystów jak Tom Odell i Lera Lynn (kompozytorka ścieżki dźwiękowej do drugiego sezonu serialu „True Detective”).

Jego utwór „July 19” osiągnął niedawno milion streamów na Spotify, co jest znaczącym osiągnięciem w karierze Daniela. Jego styl najlepiej opisać jako intymny i kojący, inspirowany twórczością Sufjana Stevensa, Nicka Drake’a i Marka Kozelka.

Cztery lata temu Daniel zaczął skupiać się na swoim ojczystym języku. To ważny krok dla artysty, który przez długi czas pisał wyłącznie po angielsku. Teraz wkracza w nowy rozdział swojej twórczości, tworząc piosenki w języku ukraińskim.

Po rozpoczęciu inwazji na pełną skalę Daniel stracił prawie wszystko – swoje studio muzyczne, kota, a co najważniejsze, możliwość powrotu do domu. Ostatnie dwa lata były dla niego jak prawdziwy hit kinowy, pełen zarówno przygód, jak i tragedii. Daniel rozumie wartość muzycznej podróży i to, jak trudna może ona być. Mimo to wierzy, że znajdzie wsparcie u tych, którzy rozumieją, jak ważne jest, aby jego muzyka została usłyszana. Dzięki silnej osobowości i wyjątkowemu pochodzeniu jest w stanie opowiedzieć szeroki wachlarz historii.

EN:

When his father bought him his first guitar at the age of 16, Daniel began writing his own songs. In 2018, he released his first album, “Delirium.” His songs have been used on Instagram by Millie Bobby Brown, and he has supported artists such as Tom Odell and Lera Lynn (the composer of the soundtrack for the second season of the series “True Detective”).

His song “July 19” recently reached a million streams on Spotify, which is a significant achievement in Daniel’s career. His style is best described as intimate and soothing, inspired by the works of Sufjan Stevens, Nick Drake, and Mark Kozelek.

Four years ago, Daniel began focusing on his native language. This is an important step for the artist, who had been writing exclusively in English for a long time. Now, he is entering a new chapter in his creativity, creating songs in Ukrainian.

After the full-scale invasion began, Daniel lost almost everything – his music studio, his cat, and most importantly, the ability to return home. The last two years have been like a real blockbuster for him, full of both adventures and tragedies. Daniel understands the value of the musical journey and how difficult it can be. Despite this, he believes he will find support from those who understand how important it is for his music to be heard. With a strong personality and incredible background, he is able to tell a wide range of stories.